- BREVIARIUM
- BREVIARIUMin Ecclesia Romana dicitur Liber Ecclesiasticum Officium compendiô continens. Quô titulô donatur Breviarium Chori ad usum Monasterii Casinensis, scriptum Alexiô Comnenô imperante, h. e. circa A. C. 1100. Incipit Breviarium sive ordo Officiorum per totam anni decursionem. In quo quidem Breviario totius Ecclesiastici Officii rubricae, ritus etiam et ceremoniae continentur, tam Officii recitandi, quam Missae celebrandae, necnon peculiares praecipuarum sollennitatum observantiae. Ubi Vir doctiss. Paschasius Quesnellus hiuc colligi posse censet, primitus Breviarii nomine solas rubricas seu ordinem Officiorum olim innotuisse, quod postmodum toti Officio, quod sequebatur, adscriptum est. Vide Car. du Fresue Glossar. Non ante Micrologum autem, qui vixit A. C. 1080. Breviarii vocem hâc notione occurrere, sicque dictum esse, quod in Cappella Lateranensis Palatii Officium compendiosius, quam in aliis Templis, recitari consueverit, ait Macer. Tum igitur, cum ab Innocentio III. collectum esset, quod Officium Cappellare tunc dicebatur, et da eius recitationem se Franciscani conformâssent, Breviarium liber hic primum appellari coepit: postea vero Nicolaus III. exornatô mire auctôque Vaticanô palatiô, ut omnes reliquae Urbis Ecclesiae Franciscanorum hôc Officiô uterentur, sanxit; Radulfô acriter conquerente, quod in hoc Breviario multa 9. lectionum officia contineantur, sicque diminuantur feriae. Tandem, post verias vices Breviarium Romanum decretô Tridentini Concili restitutum et successive per alios Pontifices reformatum est et recognitum, etc. In Breviario Graecorum atque Ambrosianae Ecclesiae, ferias quadragesimales ita esse privilegiô exceptas, ut numquam pro ullo festo relinquantur, reperias apud Eundem in Hierolex. Plura de Breviariis Latinorum (nam pro ratione variorum Episcopatuum varia sunt) vide apud Claud. Espensaeum Doctorem Sorbonicum in 2. ad Timoth. c. 4. digress. 2. eique ibidem laudatum Petrum Abbatem Clauniacensem, qui ante quadringentos annos vixit; Petrum porro Pictaviensem Ep. 31. ubi queritur de hymno, m laudem S. Mauri super aquas currentis efficto, Raph. Volaterranum Anthropol. l. 16. ubi inter alia, dolorem suum, de iis quae in publicum cultum irrepserunt, Apocryphis, sibi cum plerisque bonis esse communem, scribit, Guil. denique Lindanum Episcop. Lugdunens. de optimo genere interpr. Scripturae l. 3. c. 3. ubi Agobardi Archiepiscopi Lugdunensis dictum inter alia citans, Bone Deus, ait, quid dixisset, si vidisset ac audisset, quae hodie leguntur etc. Vide quoque intra Oratrix.
Hofmann J. Lexicon universale. 1698.